Sterowana Regeneracja Kości i Sterowana Regeneracja Tkanek to systemy zabiegowe, które mają na celu odbudowę, wzmocnienie i przywrócenie optymalnych warunków kostnych dla zachowania zębów własnych bądź implantów stomatologicznych. To niezwykle nowoczesne procedury wykorzystujące zaawansowanego technologicznie materiały, doskonale współpracujące z organizmem człowieka. Dzięki nim możliwe jest uzyskanie stabilnego podłoża do dalszego leczenia stomatologicznego, protetycznego bądź implantologicznego, nawet u pacjentów z problemem atrofii, czyli zaniku kostnego.
Opisując cały proces w uproszczeniu można powiedzieć, że chirurg stomatolog umieszcza materiał kościo-zastępczy w miejscu docelowego działania i pokrywa go specjalną gojącą membraną, a następnie zakłada szwy na dziąsło. W ciągu kilku miesięcy stymulowana przez materiał kościo-zastępczy naturalna kość pacjenta rozrasta się, trwale wrastając w porowatą strukturę kościo-zastępczą.
Wraz z upływem czasu i stabilizowaniem się nowo powstającej kości naturalnej, materiał kościotwórczy rozkłada się w organizmie pacjenta i stopniowo zostaje wchłonięty, podobnie jak membrana gojąca. Po upływie około 6-9 miesięcy uzyskujemy pełnowartościową kość naturalną, nie do odróżnienia kości własnych pacjenta. Tak uzyskane podłoże pozwoli na bezproblemowe przeprowadzenie leczenia implantologicznego i protetycznego.
Stomatologiczna regeneracja kości to procedury dedykowane przede wszystkim pacjentom z problemem atrofii kostnej, a więc przeważnie osobom po ekstrakcjach zębów. Atrofia, czyli zanik kostny, jest naturalnym zjawiskiem w organizmie człowieka. Jeżeli po usunięciu zęba w najbliższym czasie nie dokona się uzupełnienia implantologicznego, kość szczęki lub żuchwy w miejscu luki po zębie nie będzie w żaden sposób stymulowana i zacznie stopniowo zanikać.
Atrofia jest wynikiem braku obciążenia mechanicznego kości podczas przeżuwania pokarmów. Do najbardziej niekorzystnych skutków zaniku kostnego należy zaliczyć postępujące zmiany zgryzowe, wynikające z przemieszczania się pozostałych zębów w łuku, obniżenia linii dziąseł, co skutkuje np. utratą dopasowania protez osiadających, a także zmiany rysów twarzy.