Leczenie implantologiczne jest uznawane za najdoskonalszą formę uzupełnienia protetycznego we współczesnej stomatologii. Żadne inne rozwiązanie nie daje takich korzyści estetycznych, zdrowotnych i użytkowych, co implanty. Warunkiem niezbędnym dla wszczepienia implantu jest właściwa ilość i gęstość kości w miejscu po usuniętym zębie. Dzięki zabiegom z zakresu chirurgii przedimplantacyjnej przeprowadzenie leczenia implantologicznego jest możliwe także u tych osób, u których nie ma naturalnego, wystarczającego podłoża.
Są to wszelkiego rodzaju zabiegi chirurgiczne, zmierzające do uzyskania odpowiedniego podłoża kostnego dla ulokowania implantu. Do najczęstszych zaliczamy:
To zabieg wymagany w sytuacji stwierdzenia zbyt małej ilości kości pomiędzy zatoką szczękową a jamą ustną przez wprowadzeniem implantu. Zabieg przeprowadza się w dwóch technikach: otwartej i zamkniętej. W technice otwartej chirurg stomatolog wywierca otwór w kości otaczającej zatokę, oddziela od kości błonę śluzową, a następnie w powstałej niszy umieszcza kość lub materiał kościozastępczy. Przy tej metodzie jest możliwe umieszczenie implantu podczas jednego zabiegu.
W technice zamkniętej natomiast materiał kościozastępczy umieszcza się w zatoce przez wyrostek zębodołowy, „wpuklając” kość w dno zatoki szczękowej. W tym przypadku zabieg zawsze odbywa się z jednoczesnym wprowadzeniem implantu. Sinus lift metodą otwartą pozwala na podniesienie dna zatoki szczękowej o 5-8 mm, a zamkniętą o 2-3 mm. Zabieg w technice otwartej wykonuje się częściej, ze względu na większe możliwości w zakresie podniesienia dna zatoki oraz na niższe ryzyko powikłań. W obydwu przypadkach czas gojenia wynosi około 6 miesięcy.
Zabieg polega na nacięciu warstwy kości i rozszerzeniu wyrostka kostnego w miejscu wprowadzenia implantu. Podczas zabiegu wykonywane jest wycięcie bądź nacięcie bloczka kostnego w miejscu ubytku kości, a następnie stopniowe rozprężanie/przemieszczanie kości za pomocą specjalnego dystraktora wewnątrzustnego przez czas około 7 dni.
Dystraktor w sposób mechaniczny „rozciąga” kość. Po około 8 tygodniach nowopowstała tkanka kostna jest już ustabilizowana i pozwala na kontynuację leczenia. Dystraktor zostaje usunięty. Implantację można przeprowadzić po upływie 3 miesięcy od zabiegu osteodystrakcji (rozszczepienia wyrostka).
Szczegółowo opisujemy te procedury w dziale Zabiegi regeneracyjne zębów. Nowoczesna stomatologia pozwala na odbudowę podłoża kostnego w celu wprowadzenia implantu, poprzez autoprzeszczep lub zastosowanie kościotwórczych biomateriałów. W zależności od indywidualnego przypadku, odbudowę kostną można przeprowadzać jednocześnie z implantacją, bądź jako zabieg poprzedzający.
Autoprzeszczep polega na wszczepieniu w miejsce przyszłej implantacji kości pobranej z okolicy miejsca wszczepu bądź z innego miejsca w ciele pacjenta, np. z biodra. Jest to zabieg zarezerwowany dla najtrudniejszych przypadków, w tym znacznych ubytków kostnych.
Regeneracja kości z zastosowaniem biomateriałów polega na wprowadzeniu w miejsce przyszłej implantacji materiału stymulującego produkcję nowych komórek kostnych tak, aby nowo powstająca kość wrastała w strukturę materiału kościotwórczego. Wraz z upływem kilku miesięcy nowa kość własna pacjenta stabilizuje się, a materiał kościotwórczy stopniowo zanika i zostaje wchłonięty przez organizm. Zabiegi odbudowujące kość mogą wydłużyć czas leczenia implantologicznego o etap niezbędny na wytworzenie nowej kości. Niemniej jest to niezbędne, aby uzyskać stabilne podłoże dla implantu, a cały proces zakończyć powodzeniem. Biomateriały wykorzystywane są do: odbudowy kostnej wokół implantu, odbudowy wyrostka do implantacji, podnoszenia dna zatoki szczękowej, rekonstrukcji wyrostka do uzupełnień protetycznych, wypełniania ubytków kostnych po resekcjach, ekstrakcjach zębów zatrzymanych, wyłuszczaniu torbieli itp.
Implanty to rozwiązanie odpowiednie dla każdego pacjenta, bez względu na wiek. Tak naprawdę jedynym warunkiem niezbędnym dla wszczepienia implantu stomatologicznego jest właściwa ilość oraz gęstość kości, jak również dobra kondycja tkanek miękkich w miejscu po utraconym zębie. Chirurgia przedimplantacyjna ma na celu przygotowanie odpowiedniego miejsca pod implant.
Każdy brak zęba powinien zostać odbudowany protetycznie. Wraz z upływem czasu w miejscu po usuniętym zębie dochodzi do zaniku kości wyrostka zębodołowego, a w szczęce dodatkowo do obniżenia grubości kości dna zatoki szczękowej. Takie zmiany prowadzą do zmiany usytuowania zębów w łuku, które zaczynają przesuwać się w kierunku luki. W ten sposób dochodzi do zaburzeń warunków zgryzowych i lawiny konsekwencji w postaci uszkodzeń szkliwa czy stanów zapalnych przyzębia.